Entrevista a Maria Goñi
Euskara eta errezoa
Ni goatze naiz gainea bakarrik e…que a mí me quedó como un trauma, que yo no quería rezar. Pentsa zazu nere ama de comunión diaria (barreak) y misa diaria eta bi ahizpak mojak eta… Yo no, no me salía el rezar y… y luego me he dau cuenta de por qué era, luego me di cuenta. Porque nos cortaron el habla, en euskera, y como rezábamos en euskera, no sabíamos otra cosa, etxian euskeraz ta ikastolan euskeraz, euskera. Eta orduan goatze naiz ni nola… tenía, ¡me parecía una aberración no rezar en euskera! y el euskera sabía bien poco, oso gaztia nitzan, txiki-txikia nitzan, sei urtekin oaindik ez genun ikasten ezer. Eta hori, ¡me duró a mí eso de no rezar! Siempre he sido con mucha fe, ¡eh! Eso sí, eh! Porque me enseñó mi madre y porque he vivido en un ambiente… el padre también era muy… con mucha fe, pero, pero yo tenía rebeldía con rezar en castellano, no sé, nadie me habló de eso ni nada pero yo lo viví.